La konkurado inter televidiloj estas tre alta. Unu el la nunaj postuloj estas la kapablo prilabori ciferecajn signalojn. Pro la specifaĵoj de ilia origino, LCD-televidiloj komence havas kelkajn gravajn avantaĝojn.
En la moderna mondo, homo dependas multe de multaj teknikaj "asistantoj" - aŭtoj, komputiloj, GPS-sistemoj, poŝtelefonoj kaj aliaj elektroniko. LCD - teknologio sukcesis pruvi sian utilecon en ĉiuj areoj de homa aktiveco. Estas malfacile imagi ion ajn teknologie progresinta sen informa LCD-ekrano, kiu estas oportuna por kontroli la funkciadon de iu ajn aparato. LCD-teknologio trovas novajn aplikojn ĉiutage. Ne mirinde, ŝi konkeris la IT-merkaton kaj, finfine, revoluciis la produktadon de televidiloj.
LCD-televidiloj estas plataj, elegantaj aparatoj, kiuj kreskas en postulo tago post tago.
Principo de funkciado
"Likvaj" kristaloj estis malkovritaj en 1888 de aŭstra botanikisto. Sub malsamaj kondiĉoj, ili havas malsamajn gradojn de travidebleco. En la 60-aj jaroj de la pasinta jarcento, sciencistoj sukcesis krei la unuajn eksperimentajn modelojn de likvaj kristalaj ekranoj, sed ili estis tro malstabilaj por esti produktataj. Nur relative lastatempe, la programistoj atingis akcepteblajn rezultojn.
En modernaj televidiloj, TFT LCD-teknologio estas plej ofte uzata - maldikfilma transistora likva kristala ekrano. Ĝi konsistas el du folioj el vitrosimila polarigita materialo, unu el kiu estas kovrita per TFT-filmo. La filmo enhavas kristalojn, kiom da kristaloj - tiom da pikseloj. Maldikaj Filmaj Transistoroj reguligas la fluon de fluo, igante siajn kristalojn ŝanĝiĝi kaj misformiĝi, disponigante travideblecon/opakecon.
La kristaloj mem ne brilas, do estas fluoreska lampo malantaŭ la ekrano. La ekrano kaj la lampo estas apartigitaj per blanka ekrano, kiu egale distribuas la lumon.
Por akiri kolorbildon oni uzas specialan filtrilon. Ĝi aldonas ruĝajn, verdajn kaj bluajn kolorojn. Ajna alia koloro povas esti kreita kombinante ilin. Ĉar la pikseloj estas tre malgrandaj, la spektanto finas vidante "tutan" bildon.
Pro la trajtoj de LCD-teknologio, la ekrano ne elsendas radiadon.
Bildo
La diagonalo de la ekrano en LCD-televidiloj atingas 50 colojn, kaj en iuj modeloj - kaj pli. Ĝis nun, fabrikantoj ne povis tute solvi la problemon pliigi la grandecon. Por ĉiu pikselo aldonita, tri transistoroj estas postulataj, kaj en modeloj pli ol 37 coloj, lumdistribuo estas problema. Feliĉe, ĉefaj fabrikantoj povis solvi ĉi tiun problemon en granda mezuro. Sony, Samsung, Sharp, LG - ĉi tiuj estas la markoj sub kiuj altkvalitaj LCD-televidiloj kun granda diagonalo estas venditaj.
La ekrana bildformato de iuj modeloj estas 16:9, ĉi tiu formato plej taŭgas por spekti DVD kaj HDTV, tamen multaj modeloj konservas la tradician 4:3, kiun la plej multaj televidkanaloj ankoraŭ subtenas. La diferenco inter la signalformatoj kaj la televido estas kutime kompensita per diversaj algoritmoj.
La bildo sur LCD TV estas kutime multe pli hela kaj pli kontrasta ol sur konvencia CRT. Ĝi donas bonan "bildon" en ajna lumo. Nek taglumo nek artefarita lumo povas malhelpi ĝian ĝustan funkciadon.
Vi povas spekti televidon de ajna pozicio, ĉar la rigardangulo estas kutime de 160 gradoj, en la plej novaj modeloj - ĝis 178 gradoj. Kutime estis, ke "plasmo" havas pli bonan rigardan angulon, tamen, la responda agado de ambaŭ teknologioj estas preskaŭ egala. Kiel regulo, la angulo de rigardo ne estas malpli tuŝita de la "grajno" de la ekrano, la tn. "punkta tono" - estas dezirinde, ke ĝi estu malpli ol 0,28 mm.
Unu el la plej gravaj karakterizaĵoj de LCD estas la responda tempo - ju pli malgranda ĝi estas, des pli bone (ĝi montras kiom rapide la travidebleco de individua pikselo povas ŝanĝiĝi sen perdi bildkvaliton). La respondtempo estas mezurita en milisekundoj, la optimuma valoro estas 20 ms aŭ malpli. Rapidaj respondaj tempoj estas tre gravaj kiam oni rigardas DVD-ojn kaj HDTV-ojn sur grandaj ekranoj, precipe en agaj scenoj.
Male al plasmo kaj CRT-televidiloj, la bildo en la LCD ne "bruligas", do ĝi estas tre bona por labori kun komputilo aŭ konekti videokodilon. La ekrankvalito de teksto kaj grafikaĵoj estas tre alta.
Unu el la oftaj miskomprenoj estas "ju pli alta la rezolucio, des pli granda la bildo." Ne ĉiam estas tiel. En la plej multaj konvenciaj CRT-televidoj, la rezolucio estas VGA (640X480 pikseloj), dum LCD-oj ankaŭ povas havi XGA (1024X768) aŭ W-XGA (1280X768). Antaŭ ol studi la nombrojn, estas pli bone kompari la "bildon" mem.
Teknikaj trajtoj
Kutime LCD-televidiloj estas venditaj kun enkonstruita sonsistemo, sintoniloj ktp., sed estas pli bone ekscii anticipe, kio estas inkluzivita en la ilaro. Ekzemple, televidiloj de iuj fabrikantoj ne subtenas PC-konektojn, kio povas surprizi neatenta aĉetanto, foje, por labori en hejma kia sistemo, la televidilo ne estas ekipita per laŭtparoliloj.
Gravas, ke la televidilo subtenas HDTV-signalon. Alt-rezolucia cifereca bildo estas multe pli bona ol normala. Hodiaŭ, kelkaj kablo- kaj pagsatelitaj kanaloj funkcias kun HDTV, estonte ankaŭ konvencia televido funkcios kun ĝi.
Home | Articles
December 21, 2024 15:45:31 +0200 GMT
0.011 sec.
